این متخصص پوست و مو ادامه داد:«عوامل دیگری هم بر روی شیوع و یا شدت ریزش موها تاثیرگذار هستند به عنوان مثال استفاده افراطی از فرآورده های مو مثل ژل، واکس مو، فر کردن موها، به خصوص استفاده از اتوی مو، تماس طولانی مدت با آفتاب و نحوه بستن موها که چنانچه مو تحت کشش باشد ایجاد ریزش موی کششی به خصوص در کناره های خط رویش مو را خواهیم داشت.»
وی افزود:«عوامل تغذیه ای نیز جزء عوامل بسیار موثر در ریزش مو به خصوص در خانم ها است که علت آن بارداری به خصوص بارداری های مکرر و پریودهای ماهیانه است به طوری که چنانچه ریزش مو در خانم ها به اثبات برسد تقریبا در تمامی موارد یک آزمایش خون از نظر احتمال کم خونی فرد و نیز اختلالات تیروئید توصیه می شود حتی اگر زمینه های ارثی ریزش مو وجود داشته باشد.
چنانچه فریتین(پروتئینی که ذخیره آهن در بدن را نشان می دهد) زیر 40 گرم گزارش شود نشانگر کم بودن ذخیره آهن در بدن فرد بوده و وی نیازمند استفاده از مکمل های غذایی به خصوص قرص آهن است. بدیهی است کسانی که تغذیه خوب و مناسب دارند و به خصوص از انواع میوه جات و سبزیجات و پروتئین ها استفاده می کنند کمتر دچار این نوع ریزش مو می شوند.»
دکتر شاهمرادی در ادامه گفت:«نکته مهم دیگر عدم کنترل چربی کف سر است که به نام سبوره خوانده می شود که با علایمی نظیر خارش کف سر، شوره، چرب شدن سریع موها، درد ریشه موها و یا ایجاد جوش هایی است که در کف سر تظاهر پیدا می کند.
ریزش مو در چنین افرادی با شستشوی مکرر موها و استفاده از شامپوهای تجویز شده توسط متخصصین پوست قابل کنترل خواهد بود.»
وی افزود:«چنانچه اندازه مو بیش از حد بلند شده باشد به طور ثانویه در اثر نحوه بستن موها و یا گیر کردن مو در بین دندانه های شانه یا سنگین شدن مو در اثر استحمام فرد مقداری افزایش ریزش مو خواهد داشت که بلند بودن موها از لحاظ روحی هم در افراد تاثیرگذار است چرا که اگر چند تار مو ریخته شود عملا کلافی بوجود می آید که نمای نگران کننده ای ایجاد می کند.»
استادیار دانشکده پزشکی اصفهان گفت:«طول مدت رویش مو بین 2 تا 6 سال متفاوت است و مسلما در نژادهایی مثل هندی ها این مرحله از رویش مو که به آن "آناژن" گویند طولانی تر بوده و موی افراد دیرتر وارد مرحله ریزش مو شده و در نتیجه موهای بلندتر و پرپشت تری دارند و در برخی از نژادها موی افراد در عرض 2 سال به مرحله "تلوژن" که مرحله استراحت مو و ریزش موها است می رسد.»